tag:blogger.com,1999:blog-39318664818265418662024-03-19T05:48:36.898+02:00Τι χρώμα είναι ο Θεός; (και άλλες ιστορίες...)Διηγήματα, παραμύθια και ποίηματα του Δημήτρη ΓραμμένουΔημητρης Γραμμενοςhttp://www.blogger.com/profile/17448965895088950897noreply@blogger.comBlogger46125tag:blogger.com,1999:blog-3931866481826541866.post-7222811165082889052015-06-17T17:28:00.000+03:002015-06-17T17:28:27.042+03:00Οι Κλέφτες των Ονείρων (σενάριο)
Το σενάριο της θεατρικής παράστασης «Οι Κλέφτες των Ονείρων» διανέμεται ελεύθερα στο Διαδίκτυο σε μορφή ψηφιακού βιβλίου με άδεια Creative Commons (κατεβάστε το σενάριο σε μορφή PDF).
Το έργο παίχτηκε για πρώτη φορά το Σάββατο 13 Ιουνίου 2015 στο 3ο Λύκειο Ηρακλείου, σε σκηνοθεσία των Ελένη Κόκαλη και Κατερίνα Μαυράκη, με πρωταγωνιστές τα παιδιά της Λέσχης Ανάγνωσης του 12ου Δημοτικού ΣχολείουΔημητρης Γραμμενοςhttp://www.blogger.com/profile/17448965895088950897noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3931866481826541866.post-27808933458975995712013-06-05T00:00:00.000+03:002013-06-05T00:00:56.189+03:00Ο Βασιλιάς των Παραμυθιών (σενάριο)
Το σενάριο της θεατρικής παράστασης "Ο Βασιλιάς των Παραμυθιών" διανέμεται ελεύθερα στο Διαδίκτυο σε μορφή ψηφιακού βιβλίου με άδεια Creative Commons (κατεβάστε το σενάριο σε μορφή PDF).
Το έργο παίχτηκε για πρώτη φορά τη Δευτέρα 3 Ιουνίου 2013 στο Θεατρικό Σταθμό Ηρακλείου, σε σκηνοθεσία των Ελένη Κόκαλη και Κατερίνα Μαυράκη, με πρωταγωνιστές τα παιδιά της Δ’ Τάξης του 12ου Δημοτικού ΣχολείουΔημητρης Γραμμενοςhttp://www.blogger.com/profile/17448965895088950897noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3931866481826541866.post-47400373662242910102012-08-15T23:01:00.000+03:002015-03-05T17:11:35.690+02:00Οι Περιπέτειες Μιας Μικρής Τρύπας
Κατεβάστε το παραμύθι σε μορφή PDFΔημητρης Γραμμενοςhttp://www.blogger.com/profile/17448965895088950897noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3931866481826541866.post-49642258355134338102011-11-29T11:14:00.003+02:002012-08-15T23:04:10.567+03:00H Αληθινή Τέχνη
Η Πριγκιποπούλα είχε πέσει σε μεγάλη κατάθλιψη. Δεν είχε διάθεση ούτε να διασκεδάσει, ούτε να φάει, ούτε να κοιμηθεί. Δε μιλούσε πια σε κανέναν. Μονάχα καθόταν με τις ώρες στο ψηλότερο παράθυρο του πύργου και χάζευε το μακρινό ορίζοντα.
Ο Βασιλιάς είχε απογοητευτεί. Πριν λίγα χρόνια είχε χάσει τη γυναίκα του και τώρα η μονάκριβη κόρη του χανόταν κι αυτή μέρα με τη μέρα. Μέσα στην απελπισία Δημητρης Γραμμενοςhttp://www.blogger.com/profile/17448965895088950897noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3931866481826541866.post-81582496996207518312011-07-24T16:29:00.003+03:002012-08-15T23:03:52.305+03:00Μαμά
- Μαμά να σε ρωτήσω κάτι;
- Ναι αγάπη μου.
- Γιατί βαφτίζουμε τα μωρά;
- Γιατί με αυτό τον τρόπο δείχνουμε πόσο πολύ τα αγαπάμε και πόσο σημαντικά είναι για μας.
- Γιατί;
- Γιατί έτσι είμαστε εμείς οι άνθρωποι. Ότι αγαπάμε το βαφτίζουμε. Και όχι μόνο τα μωρά. Να, για παράδειγμα, στη γειτονιά υπάρχουν ένα σωρό αδέσποτες γάτες που δεν έχουν όνομα. Τη Χιονάτη όμως που ζει στην αυλή μας και την Δημητρης Γραμμενοςhttp://www.blogger.com/profile/17448965895088950897noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3931866481826541866.post-59093189069281329102010-04-10T21:42:00.007+03:002010-04-10T21:55:16.760+03:00Έρχεσαι σε λίγο…Μητρότητα (Ακρυλικο σε καμβά, Ανθή Στρατάκη)Έρχεσαι σε λίγο, όπου να ‘ναι φτάνεις.Μεγάλο το ταξίδι σου,κι όμως δεν έχεις κάνει βήμα.Από το τίποτα ξεκίνησες κι αγγίζεις τώρα τη ζωή.Τόσο τεράστια απόσταση,μα και μικρή συνάμα.Αποσκευή καμία δεν κρατάς,ούτε και δώρα που αγόρασες στο δρόμο.Δώρο σου το χαμόγελο,αποσκευή η ψυχή σου.Δεν ξέρω πως θα σου φανεί,μόλις η διαδρομή που έκανες τελειώσει.Ίσως – Δημητρης Γραμμενοςhttp://www.blogger.com/profile/17448965895088950897noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3931866481826541866.post-4444941797931366752009-09-09T14:48:00.006+03:002009-09-18T13:23:04.964+03:00Ο μικρός θεόςΠηγή εικόναςΟ μικρός θεός έκοψε ένα μικρό κομμάτι πλαστελίνης και άρχισε να το πλάθει ανάμεσα στα χέρια του. Πρώτα έφτιαξε μια μεγαλούτσικη μπάλα και την ακούμπησε πάνω στο διάφανο πάτωμα. Μετά έφτιαξε μια μικρότερη και την τοποθέτησε με προσοχή πάνω στην πρώτη. Για να βεβαιωθεί ότι θα κολλήσουν μεταξύ τους, τις ζούληξε ελαφρά με τον αντίχειρα. Κάτω από την πίεση, οι δύο μπάλες πήραν ένα Δημητρης Γραμμενοςhttp://www.blogger.com/profile/17448965895088950897noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3931866481826541866.post-80579651735128048912009-08-25T13:57:00.001+03:002009-08-25T14:11:27.491+03:00Έρωτας κεραυνοβόλοςΠηγή εικόναςΗ φωτιά διέσχισε ξυπόλυτη το δάσος τρέχοντας λες και κάποιος την κυνηγούσε. Όχι γιατί βιαζόταν. Απλώς βαριόταν αφόρητα. Μια ακαταμάχητη δύναμη μέσα της την έσπρωχνε να εξαπλωθεί ολοένα και πιο μακριά. Ήθελε να δει νέα πράγματα, να ζήσει καινούργιες εμπειρίες.Περνώντας από δέντρο σε δέντρο συνέχισε την ξέφρενη πορεία της, μέχρι που βρέθηκε μπροστά σε ένα ξέφωτο. Τα δέντρα απέναντί της Δημητρης Γραμμενοςhttp://www.blogger.com/profile/17448965895088950897noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3931866481826541866.post-83056268887079144332009-06-04T23:17:00.004+03:002009-06-04T23:22:18.987+03:00Το υπόγειο που ονειρευότανΠηγή εικόναςΜια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα μικρό υπόγειο. Μόνο που το υπόγειο αυτό δεν ήταν σαν τα άλλα. Το υπόγειο αυτό ονειρευόταν. Μα, θα μου πείτε τώρα, τι μπορεί να ονειρεύεται ένα υπόγειο; Ε, λοιπόν, πολλά και διάφορα. Αλλά για να καταλάβετε καλύτερα τα όνειρά του, θα πρέπει μάλλον να σας πω πρώτα δυο-τρία πραγματάκια γι’ αυτό.Το υπόγειο της ιστορίας μας ήταν ένα μικρό – όχι πάνω από Δημητρης Γραμμενοςhttp://www.blogger.com/profile/17448965895088950897noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-3931866481826541866.post-14771304380056000072009-04-24T12:33:00.005+03:002013-06-04T23:39:38.603+03:00Ο Συλλέκτης
Πηγή εικόνας
Ο σερ Χάρντινγκ κοιτάχτηκε στον κρυστάλλινο καθρέφτη με τη χρυσή σκαλιστή κορνίζα. Σήμερα φορούσε το αγαπημένο του τουΐντ κοστούμι που είχε κάποτε αγοράσει στην Μποντ Στριτ. Αυτό το κοστούμι έβαζε πάντα όταν επρόκειτο να συμβεί κάτι σημαντικό. Δίπλωσε ένα φρεσκοπλυμένο μεταξωτό μαντιλάκι στην τσέπη του πέτου και στράβωσε επιτηδευμένα το παπιγιόν του – ένα σωστό παπιγιόν ποτέ δεν Δημητρης Γραμμενοςhttp://www.blogger.com/profile/17448965895088950897noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3931866481826541866.post-35712992774918615392009-03-22T10:39:00.003+02:002017-01-30T18:16:47.816+02:00Χέρια
Τα μικροκαμωμένα χεράκια πετάρισαν παιχνιδιάρικα λες και προσπαθούσαν να διευθύνουν μιαν αόρατη ορχήστρα. Ο βιαστικός Βοριάς σκόνταψε πάνω στην απρόσμενα τραχιά επιφάνειά τους και καθώς περνούσε ανάμεσα στα μαυριδερά τους δάχτυλα, άφησε ένα μακρόσυρτο παραπονεμένο σφύριγμα. Οι παλάμες κοίταξαν προς τον ουρανό. Μια ηλιαχτίδα από τη μακρινή Ανατολή τις είδε από ψηλά και, γεμάτη περιέργεια, βούτηξεΔημητρης Γραμμενοςhttp://www.blogger.com/profile/17448965895088950897noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3931866481826541866.post-61557849383311592502009-03-09T22:42:00.012+02:002016-06-14T14:12:24.606+03:00Κόκκινη κλωστή δεμένη…
Κόκκινη κλωστή δεμένη, στην ανέμη τυλιγμένη… Έτσι ξεκινούσε η γιαγιά μου όλα της τα παραμύθια. Κι ύστερα, έπαιρνε το κουβάρι με την κόκκινη κλωστή από το καλάθι με τα ραφτικά και μου έδενε ένα φιογκάκι στο δείκτη του δεξιού χεριού. Όταν το παραμύθι τελείωνε, τραβούσε τη μιαν άκρη της κλωστής κι ο κόμπος λυνόταν αμέσως. Αυτό σήμαινε ότι ήταν ώρα για ύπνο. Είχε κάτι το μαγικό εκείνο το λύσιμο. ΣαΔημητρης Γραμμενοςhttp://www.blogger.com/profile/17448965895088950897noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3931866481826541866.post-21316345590929160902009-02-28T11:46:00.004+02:002009-08-24T11:36:09.740+03:00Ένα αστέρι είναι πάντα ένα αστέριΠηγή εικόνας– Μαμά, μαμά! Ένα αστέρι έπεσε στην αυλή μας!– Ριιιίκο, ακόμα ξύπνιος είσαι; Δε σου είπα να πας για ύπνο εδώ και μια ώρα;– Μα, μαμά…– Μαμούνια! Γύρνα αμέσως στο κρεβάτι σου κακομοίρη μου, αλλιώς αύριο δε θα σε αφήσω να πας να παίξεις με τους φίλους σου.– Δε με νοιάζει. Έτσι κι αλλιώς δε θέλω να πάω. Συνέχεια με κοροϊδεύουνε γιατί φοράω γυαλιά και γιατί από πάνω με λένε Δημητρης Γραμμενοςhttp://www.blogger.com/profile/17448965895088950897noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3931866481826541866.post-48646501217389035692009-02-16T23:00:00.004+02:002012-06-25T11:56:22.312+03:00Μπλακ άουτ
Πηγή εικόνας
Φως. Σιχαίνομαι το φως. Το φως είναι φυλακή. Το σκοτάδι ελευθερία. Μια μικρή κάμαρα πλημυρισμένη με φως μοιάζει κελί. Οι τοίχοι κλείνουν σα μέγγενη γύρω σου και σε πνίγουν. Το ταβάνι κρέμεται απειλητικά πάνω από το κεφάλι σου έτοιμο να σε κατασπαράξει. Οι ανακλάσεις σου πληγώνουν τα μάτια. Φρίκη. Αν κλείσεις όμως τα πατζούρια και τραβήξεις τις κουρτίνες, ο χώρος διαστέλλεται ώσπουΔημητρης Γραμμενοςhttp://www.blogger.com/profile/17448965895088950897noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3931866481826541866.post-76829449183114956212009-02-06T10:14:00.002+02:002009-02-06T10:17:02.485+02:00Think!Το πρώτο μου πειραματικό βιντεάκι!Δημητρης Γραμμενοςhttp://www.blogger.com/profile/17448965895088950897noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3931866481826541866.post-45618173504194533982009-02-03T13:11:00.022+02:002009-08-24T11:36:55.260+03:00Ο ΤαξιδιώτηςΠηγή εικόνας«Καλημέρα Μπόρις!» μου φώναξε από μακριά το κορίτσι από τον πάγκο με τα καλλυντικά και κούνησε μ’ ενθουσιασμό το χέρι για να με χαιρετήσει. Εγώ απλά της έγνεψα σκύβοντας ελαφρά το κεφάλι, αφού και τα δυο χέρια μου ήταν πιασμένα. Μια ελαφρώς ξεχαρβαλωμένη πάνινη βαλίτσα στο ένα κι ένα διαφημιστικό σακ βουαγιάζ – προσφορά από κάποιο περιοδικό – στο άλλο.Έριξα μια βιαστική ματιά στο Δημητρης Γραμμενοςhttp://www.blogger.com/profile/17448965895088950897noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3931866481826541866.post-2389490172086522312009-01-18T20:32:00.016+02:002009-08-24T11:34:47.522+03:00ΤελείαΠηγή εικόνας(Σημείωση: Οι λέξεις που αρχίζουν με κεφαλαίο γράμμα - εκτός από τα κύρια ονομάτα - αποτελούν ταυτόχρονα την τελευταία λέξη μιας πρότασης και την πρώτη της αμέσως επόμενης)Θέλω να σας διηγηθώ μια Ιστορία, κάπως αλλόκοτη, μα πέρα για πέρα Αληθινή, όσο και το βιβλίο που αυτή τη στιγμή κρατάτε στα χέρια Σας υπόσχομαι ότι θα προσπαθήσω να είμαι σύντομος και να μη σας κουράσω με Δημητρης Γραμμενοςhttp://www.blogger.com/profile/17448965895088950897noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3931866481826541866.post-23914817671710430342009-01-14T13:54:00.013+02:002009-08-24T11:39:54.773+03:00ΡεσάλτοΠηγή εικόναςΘέλω να έρθω μια νυχτιά,Την ώρα που το Τίποτα στα μάτια σου θα σβήνει,Κι όταν τα μαύρα σύννεφα σκεπάσουν τη σελήνη,Ρεσάλτο να κάνω στα όνειρά σου.Να τα οδηγήσω σε μέρη μακρινά,Εκεί που δεν τολμάς εσύ, ποτέ να ταξιδέψεις,Γιατί από παιδί, φοβάσαι να γυρέψεις,Αυτό που κάνει κάθε Πρέπει να δακρύζει.Μαύρη σημαία πειρατική,Στο μεσιανό θα ανεβάσω το κατάρτι,Τρελή πορεία θα χαράξω μες το Δημητρης Γραμμενοςhttp://www.blogger.com/profile/17448965895088950897noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3931866481826541866.post-41007696631230439472009-01-05T15:23:00.009+02:002016-06-14T14:09:45.276+03:00Άσκοπος Σκοπός
Σε μια έρημη σκοπιά,
Κουμπωμένος ως τ’ αυτιά,
Μ΄ ένα όπλο σκουριασμένο,
Να φυλάω το πεπρωμένο.
Είμαι άσκοπος σκοπός,
Στο σκοτάδι δίχως φως,
Θέατρο του παραλόγου,
Άνευ λογικής και λόγου.
Ψέμα και υποκρισία,
Σαν με πόρνη συνουσία.
Και μια πάγια διαταγή,
Σαν πλαστή επιταγή.
Είμαι άσκοπος σκοπός,
Και του τίποτα φρουρός,
Ένα κλάμα δίχως δάκρυ,
Ένα νήμα δίχως άκρη,
Μια καρδιά χωρίς αγάπη...
Δημητρης Γραμμενοςhttp://www.blogger.com/profile/17448965895088950897noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3931866481826541866.post-29505385259209901712009-01-05T12:00:00.001+02:002012-06-25T11:57:54.452+03:00Αταίριαστοι εραστές (υπό κατασκευή...)
Πηγή εικόνας
Σε καιρό αλλοτινό και σε τόπο μακρινό,
Μια νύχτα με φεγγάρι, που ’κατσε στραβά το ζάρι,
Μελαγχόλησε η μοίρα, κι άρχισε να πίνει μπύρα.
Τη ρουτίνα για να σπάσει και τις έγνοιες να ξεχάσει.
Κι όπου αρχίζει να κεφίζει, μια ιδέα της καθίζει,
Ιστορία να υφάνει, τέτοια που ο νους δε βάνει.
Δίχως να καθυστερήσει, μην κι η έμπνευσή της σβήσει,
Κάθεται στον αργαλειό της για να φτιάξει το Δημητρης Γραμμενοςhttp://www.blogger.com/profile/17448965895088950897noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3931866481826541866.post-79794604047712393572009-01-02T23:58:00.004+02:002009-01-05T22:22:48.558+02:00Το Παραμύθι της ΜάικαΚαλλιτέχνης: Mayka Gonsalez– Στο σπίτι μου στη Βενεζουέλα έχω ένα πανέμορφο άλογο, είπε το κορίτσι. Μου το έκανε δώρο πέρυσι ο πατέρας μου για τα γενέθλια μου.– Άλογο; Τι είναι το άλογο; Ρώτησε όλο απορία το αγόρι.– Δε σε πιστεύω, είπε το κορίτσι σουφρώνοντας τα φρύδια και κουνώντας δεικτικά το δάχτυλο του. Στ’ αλήθεια δεν ξέρεις τι είναι το άλογο;– Αλήθεια, απήντησε το αγόρι. Πρώτη φορά ακούω Δημητρης Γραμμενοςhttp://www.blogger.com/profile/17448965895088950897noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3931866481826541866.post-89531747672669607902009-01-02T23:55:00.003+02:002009-08-24T11:54:20.560+03:00Ο ΔαίμοναςΤο παραμύθι του κυρ-ΣταύρουΠηγή εικόναςΚάθε πρωί χειμώνα – καλοκαίρι, πολύ πριν ακόμη να φέξει, ο κυρ-Σταύρος έμπαινε στο μικρό βαρκάκι του, την «κυρά Μάρω» (από το όνομα της μακαρίτισσας της γυναίκας του) κι ανοιγόταν βαθιά στο πέλαγος για να απλώσει τα δίχτυα του. Και την αγαπούσε πολύ τη θάλασσα ο κυρ-Σταύρος, πιο πολύ κι από την ίδια του τη ζωή. «Είναι η μάνα όλων μας», του άρεσε να λέει, Δημητρης Γραμμενοςhttp://www.blogger.com/profile/17448965895088950897noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3931866481826541866.post-38846808015379108972009-01-02T23:52:00.007+02:002009-08-24T11:54:38.180+03:00Κωνσταντίνος ΚουάξΠηγή εικόνας«Άντε βρε Κωνσταντίνε, βούτα. Το νερό είναι φανταστικό», του φώναξαν οι φίλοι του κι άρχισαν τα μακροβούτια.«Εμ, είμαι λιγάκι κρυωμένος σήμερα», δικαιολογήθηκε αυτός. Θα καθίσω εδώ στο βραχάκι να κάνω πρόβα γιατί έχω συναυλία το βράδυ», συμπλήρωσε κι άρχισε να βγάζει πολύ δυνατές και απελπιστικά φάλτσες κορώνες.Μια μεγάλη πέτρα προσγειώθηκε στο ημίψηλο καπέλο του και το έριξε στο χώμαΔημητρης Γραμμενοςhttp://www.blogger.com/profile/17448965895088950897noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3931866481826541866.post-51964441003488253712009-01-02T23:51:00.002+02:002009-01-05T18:10:03.706+02:00Το μαγικό πατίνιΠηγή εικόναςΟ μικρός Σαλίγκαρος γλίστρησε αργά, αργά πάνω στο χορτάρι, που ήταν ακόμη υγρό από την πρωινή πάχνη. Σήμερα, είχε φορέσει το πιο καλό του καβούκι και πρόσεχε πολύ να μην το λερώσει.«Τι ωραία μέρα!», σκέφτηκε και τρεμόπαιξε τις κεραίες του με ικανοποίηση. «Έχω ένα κατακόκκινο τριαντάφυλλο και το ωραιότερο δώρο στον κόσμο. Είμαι σίγουρος ότι, απόψε το βράδυ στο χορό, η Πριγκίπισσα Δημητρης Γραμμενοςhttp://www.blogger.com/profile/17448965895088950897noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3931866481826541866.post-37327561247018413132009-01-02T23:37:00.006+02:002009-01-14T17:56:48.519+02:00Το καρφίΠηγή εικόναςΉταν ένα καρφί. Ένα απλό ατσαλένιο καρφί, πάνω σ’ έναν παλιό άδειο τοίχο. Κάποιος το κάρφωσε εκεί πριν από χρόνια και το ξέχασε. Δεν είχε καμία απολύτως χρήση ή ρόλο. Απλά υπήρχε.Πόσο πολύ ζήλευε τα υπόλοιπα πράγματα μέσα στο δωμάτιο. Όλα χρησίμευαν σε κάτι. Ακόμα και τα πιο άσχημα ή άχρηστα είχαν χρησιμοποιηθεί από κάποιον τουλάχιστον μια φορά. Αυτό ποτέ.Κάποια ατελείωτα, μοναχικά Δημητρης Γραμμενοςhttp://www.blogger.com/profile/17448965895088950897noreply@blogger.com0