Μητρότητα (Ακρυλικο σε καμβά, Ανθή Στρατάκη)
Έρχεσαι σε λίγο,
όπου να ‘ναι φτάνεις.
Μεγάλο το ταξίδι σου,
κι όμως δεν έχεις κάνει βήμα.
Από το τίποτα ξεκίνησες
κι αγγίζεις τώρα τη ζωή.
Τόσο τεράστια απόσταση,
μα και μικρή συνάμα.
Αποσκευή καμία δεν κρατάς,
ούτε και δώρα που αγόρασες στο δρόμο.
Δώρο σου το χαμόγελο,
αποσκευή η ψυχή σου.
Δεν ξέρω πως θα σου φανεί,
μόλις η διαδρομή που έκανες τελειώσει.
Ίσως – όπως κάνουν πολλοί –
να κλάψεις γι’ αυτό που χάνεις.
Μα τότε εγώ θα είμαι εκεί,
το χέρι σου για να κρατήσω,
και να σου πω με σιγουριά,
ότι αυτό που τέλειωσε,
δεν ήταν παρά μόνο η αρχή
του ταξιδιού που μόλις ξεκινάμε,
μαζί...
