Μπλακ άουτ

Πηγή εικόνας

Φως. Σιχαίνομαι το φως. Το φως είναι φυλακή. Το σκοτάδι ελευθερία. Μια μικρή κάμαρα πλημυρισμένη με φως μοιάζει κελί. Οι τοίχοι κλείνουν σα μέγγενη γύρω σου και σε πνίγουν. Το ταβάνι κρέμεται απειλητικά πάνω από το κεφάλι σου έτοιμο να σε κατασπαράξει. Οι ανακλάσεις σου πληγώνουν τα μάτια. Φρίκη. Αν κλείσεις όμως τα πατζούρια και τραβήξεις τις κουρτίνες, ο χώρος διαστέλλεται ώσπου ν’ αγγίξει το άπειρο. Τα όρια σβήνουν.

Μια γυναίκα στο μισοσκόταδο είναι η ωραιότερη γυναίκα του κόσμου. Το μυαλό γεμίζει τα κενά με ομορφιά, μέχρι που να ’ρθει το καταραμένο το φως και να ξεμπροστιάσει ξεδιάντροπα κάθε ασχήμια. Μια στραβή μύτη, ένα μεγάλο κώλο, δυο αξύριστα πόδια, σπυριά στο πρόσωπο.

Σκοτάδι και όνειρο είναι λέξεις ταυτόσημες. Κι ελπίδα ακόμα. Το φως είναι το κύμα που τ’ όνειρο το σβήνει και την ελπίδα την παίρνει μαζί του μακριά.

Οι πιο πολλοί άνθρωποι φοβούνται το σκοτάδι. Αρχίζουν να βλέπουν φαντάσματα, δαίμονες και τελώνια. Εγώ πάλι, πιστεύω ότι καθένας βλέπει αυτά που κουβαλά μέσα του. Στο φως μπορείς να δεις μόνο το είδωλό σου – τίποτα παραπάνω. Το σκοτάδι είναι ο καθρέφτης της ψυχής. Γι’ αυτό μάλλον το φοβούνται τόσο…

Οι περισσότερες θρησκείες ισχυρίζονται ότι το φως είναι ο Θεός και πως ο Διάβολος λατρεύει το σκοτάδι. Τότε λοιπόν γιατί τον Διάβολο τον λένε Εωσφόρο; Γιατί αυτός που έφερε στον κόσμο το φως δεν είναι ο Θεός, αλλά ο χειρότερος εχθρός του;

Η αλήθεια χάνεται στου χρόνου τα μονοπάτια, μα εγώ την έμαθα – από πού δεν μπορώ να αποκαλύψω, ούτε καν να σκεφτώ γιατί Αυτός θα τους βρει και θα τους τελειώσει.

Το φως είναι το σαράκι που φύτεψε ο Σατανάς στην καρδιά της Δημιουργίας για να την κατατρώει ύπουλα μέρα με τη μέρα. Κι είναι τόσο πανούργος που τους έκανε όλους να πιστέψουν ότι ήταν δώρο θεϊκό. Μάστορας τρομερός καθώς είναι, το ’φτιαξε με τέχνη περίσσεια. Το σφυρηλάτησε με κομμάτια από του χρυσού την ψυχή και το στόλισε με ιριδισμούς μαγευτικούς και γλυκιά θαλπωρή. Θαμπώθηκαν οι βλάκες οι άνθρωποι σαν το είδαν και το υποδέχτηκαν με τιμές και μεγαλεία. Μέχρι που σα θεό άρχισαν να το προσκυνούν και να θυσιάζουν ή ακόμη και να θυσιάζονται για χάρη του. Μ’ αυτό λοιπόν το τέχνασμα φρόντισε ο Έκπτωτος ν’ αντλεί δύναμη από τους εχθρούς του. Και σαν να μην έφτανε αυτό, τους έβαλε να πολεμάνε το σκοτάδι, που ‘ναι ο Θεός ο ίδιος. Γιατί, αν ρίξεις μια καλή ματιά στο σύμπαν, σκοτάδι θα δεις παντού και όχι φως. Τα λιγοστά φώτα δεν είναι παρά οι πληγές που έχει καταφέρει ο Διάβολος στου Θεού το κορμί.

Μα δε θα το αφήσω εγώ αυτό να συνεχιστεί για πάντα. Όχι τώρα που ξέρω.

Πριν δεκαεφτά χρόνια, όταν παρέκλινα από την πορεία μου για τον Άρη, όλοι πίστεψαν πως έγινε κάποιο λάθος. Ανθρώπινο ή μηχανικό δεν κατάφεραν ποτέ να βγάλουν άκρη. Κι ύστερα, όταν διακόπηκε η επικοινωνία νόμισαν πως ήμουν νεκρός. Αλλά εγώ είχα ένα σχέδιο. Όλοι έχουν.

Τα περισσότερα ουράνια σώματα είναι σκοτεινά. Επειδή τα έπλασε ο Θεός. Μόνο ο Ήλιος γεννά φως. Γιατί εκεί είναι η πηγή του Κακού. Η καρδιά του Κτήνους. Αυτός είναι κι ο τελικός προορισμός μου κι όπου να ’ναι φτάνω.

Το διαστημόπλοιο δε θ’ αντέξει για πολύ ακόμα. Η θερμοκρασία αυξάνεται συνεχώς. Τα όργανα τρελαίνονται. Οι μηχανές έχουν καταστραφεί, αλλά δεν τις χρειάζομαι πια. Είμαι όσο κοντά χρειάζεται. Η έκρηξη δε θα’ ναι μεγάλη, μα θα ξεκινήσει την αλυσιδωτή αντίδραση που θα επιταχύνει το Τέλος. Κάνω τον ίδιο υπολογισμό ξανά και ξανά τα τελευταία είκοσι χρόνια. Είναι σωστός. Είμαι σίγουρος.

Ξέρω καλά πως αυτός ο ήλιος είναι μόνο ένας από τους πολλούς. Αυτό λοιπόν που κάνω δεν είναι παρά μόνο η αρχή. Μια πρώτη λαβωματιά που θ’ αποδείξει ότι το Θηρίο μπορεί να νικηθεί. Ελπίζω ότι μετά από μένα θ’ ακολουθήσουν κι άλλοι. Γι’ αυτό άλλωστε έσπασα τη σιωπή μου κι εκπέμπω αυτό το τελευταίο μήνυμα. Τώρα γνωρίζετε όλοι. Το φως πρέπει επιτέλους να σβήσει.

Εκκίνηση αντίστροφης μέτρησης: 5...4...3...2...1...και εγένετο σκότος…