Άσκοπος Σκοπός

Σε μια έρημη σκοπιά,
Κουμπωμένος ως τ’ αυτιά,
Μ΄ ένα όπλο σκουριασμένο,
Να φυλάω το πεπρωμένο.

Είμαι άσκοπος σκοπός,
Στο σκοτάδι δίχως φως,
Θέατρο του παραλόγου,
Άνευ λογικής και λόγου.

Ψέμα και υποκρισία,
Σαν με πόρνη συνουσία.
Και μια πάγια διαταγή,
Σαν πλαστή επιταγή.

Είμαι άσκοπος σκοπός,
Και του τίποτα φρουρός,
Ένα κλάμα δίχως δάκρυ,
Ένα νήμα δίχως άκρη,
Μια καρδιά χωρίς αγάπη...


Σημείωση: Το ποιηματάκι αυτό το είχα γράψει στο κινητό μου όταν ήμουν φαντάρος ένα βράδυ στη σκοπιά το Φθινόπωρο του 2002. Τον Ιανουάριο του 2009 πήρε έπαινο στον 27ο Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών (Π.Ε.Λ.).