Πως να φτιάξετε έναν πόλεμο

(Παραδοσιακή αμερικανική συνταγή)

Υλικά (για 1 πόλεμο μετρίου μεγέθους)

1 ζουμερή αραβική χώρα με πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου

1 σκουρόχρωμος πολιτικός, στρατιωτικός ή θρησκευτικός ηγέτης με γένι ή τουλάχιστον μουστάκι

3-4 ολόφρεσκα όπλα σε πειραματικό στάδιο που χρειάζεται να δοκιμαστούν

μπόλικοι τόννοι μπαγιάτικα βλήματα, βόμβες και ρουκέτες που κοντεύουν να λήξουν

100 – 500 χιλιάδες μισθοφόροι στρατιώτες (για μεγαλύτερη ποικιλία διαλεγμένοι από διάφορες χώρες του ΝΑΤΟ)

5-10 σύμμαχοι

Αεροπλάνα, πλοία και τανκς κατά βούληση

Τα διεθνή μέσα μαζικής ενημέρωσης

Σημείωση: Για να δέσει η συνταγή σερβίρουμε απαραίτητα με σως από 3-4 δικαιολογίες, την οποία μπορούμε προαιρετικά να στολίσουμε με απειλές.

Α. Προετοιμασία

1. Χρηματοδοτούμε τον ηγέτη και με κάθε μέσο τον βοηθάμε να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας.

2. Πουλάμε στη χώρα όπλα (πυρηνικά / χημικά / μαζικής καταστροφής). Προσοχή: δεν ξεχνάμε να σημειώσουμε κάπου πόσα όπλα πουλήσαμε καθώς αργότερα θα πρέπει να τα καταστρέψουμε.

Β. Σάλτσα

1. Ανακατεύουμε σε ρηχό μπολ μερικές δικαιολογίες (όσο περισσότερες, τόσο το καλύτερο), όπως π.χ. «για να εξασφαλιστεί η παγκόσμια ειρήνη», «για να καταπολεμηθεί η τρομοκρατία», «γιατί έχουν όπλα πυρηνικά / χημικά / μαζικής καταστροφής», «για να αποκατασταθεί η δημοκρατία», κλπ.

2. Αν θέλουμε η σάλτσα να γίνει πιο εύπεπτη προσθέτουμε και μερικές απειλές (προτιμούμε τους αφορισμούς γιατί βοηθούν στη χώνεψη), όπως για παράδειγμα «όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας» και «όσοι δεν καταδικάζουν την τρομοκρατία είναι κι οι ίδιοι τρομοκράτες».

Γ. Εκτέλεση

1. Θερμαίνουμε το πολεμικό κλίμα μέχρι η τιμή του πετρελαίου να εκτιναχθεί στα ύψη.

2. Χτυπάμε την αραβική χώρα με ένα εμπάργκο ώσπου να μαλακώσει.

3. Ανακατεύοντας συνέχεια την πολιτική κατάσταση, απλώνουμε προσεκτικά τα στρατεύματά μας γύρω από τη χώρα, ενώ ταυτόχρονα χρησιμοποιώντας τα διεθνή μέσα μαζικής ενημέρωσης την περιχύνουμε με τη σάλτσα που φτιάξαμε στο βήμα 2.

4. Αφήνουμε τη χώρα να πάρει μια βράση χρηματοδοτώντας την αντιπολίτευση και εξοπλίζοντας αντικυβερνητικές οργανώσεις.

5. Ξεχωρίζουμε τους συμμάχους και κρατάμε αυτούς που θέλουν το λιγότερο ψήσιμο.

6. Αλείφουμε τους επιλεγμένους συμμάχους με ανταλλάγματα για να ψηθούν γρηγορότερα.

7. Μόλις οι σύμμαχοι είναι έτοιμοι, τους στύβουμε και με την έγκρισή τους ρίχνουμε στη χώρα μια στρώση μπαγιάτικα βλήματα, βόμβες και ρουκέτες.

8. Αμέσως μετά, πασπαλίζουμε τη χώρα με τα φρέσκα όπλα και αφήνουμε το μείγμα να κρυώσει για να φανούν καλύτερα τα αποτελέσματα.

9. Αν τα πράγματα δεν πάνε όπως περιμέναμε, προσθέτουμε μια πρέζα όπλα από αυτά που περιλαμβάνονταν στα αίτια του πολέμου (δηλ. χημικά / πυρηνικά / μαζικής καταστροφής) και ξαναχτυπάμε. Σημείωση: Μην ανησυχείτε. Εμείς μπορούμε να τα χρησιμοποιούμε άφοβα, γιατί είμαστε «οι καλοί».

10. Επαναλαμβάνουμε τα τρία προηγούμενα βήματα μέχρι είτε η χώρα να ισοπεδωθεί εντελώς είτε να εξαντληθούν τα αποθέματα των όπλων μας. Όποιο και να συμβεί πρώτο δεν έχει ιδιαίτερη σημασία. Το σημαντικό είναι ότι θα μπορούμε επιτέλους να ξεκοκαλίσουμε τις πετρελαιοπηγές της χώρας χωρίς την παραμικρή δυσκολία.

Το πιάτο μας είναι πλέον σχεδόν έτοιμο. Γαρνίρουμε τους ερειπωμένους δρόμους με κυανόκρανους χωρίς να ξεχνάμε φυσικά να τοποθετήσουμε βαρύ πυροβολικό και άρματα μάχης σε στρατηγικά σημεία για την εδραίωση της ειρήνης και της τάξης.

Μοιράζουμε στους εξαθλιωμένους κατοίκους φρυγανιές με φυστικοβούτυρο και πλαστικές σημαίες τις οποίες θα ανεμίζουν επευφημώντας τα «απελευθερωτικά» στρατεύματα καθώς αυτά θα παρελαύνουν θριαμβευτικά ανάμεσα στα γκρεμισμένα σπίτια και τα πτώματα, τα οποία σε άλλες συνταγές είναι πιθανόν να τα βρείτε και ως «παράπλευρες απώλειες».

Τέλος, για να δώσουμε μια χαρούμενη νότα στο τραπέζι μας, στολίζουμε το πιάτο με δηλώσεις οι οποίες αναφέρονται στην αποκατάσταση της διεθνούς ειρήνης και σταθερότητας καθώς και στη σιδερένια γροθιά του καλού στο στομάχι της παγκόσμιας τρομοκρατίας.

Καλή σας όρεξη!