Χρυσή Βροχή

Πηγή εικόνας

Που να πηγαίνει τ΄ όνειρο, μόλις κάποιος ξυπνήσει,
Ο έρωτας που να πετά, όταν κανείς χωρίσει;

Κάποιοι λένε πως χάνεται, πως σβήνει και πεθαίνει,
Κι ότι από την ουσία του, τίποτα πια δε μένει.
Μα εγώ λέω δε χάνεται, παρά μονάχα αλλάζει,
Γίνεται ανάλαφρος καπνός, που όταν σκοτεινιάζει,
Πετάει ως τα σύννεφα και μπλέκεται μαζί τους,
Σύννεφο γίνεται κι αυτός και παίρνει τη μορφή τους.
Κι όταν ο πόνος γιατρευτεί και η πληγή έχει κλείσει,
Θα γίνει ολόχρυση βροχή, στον κόσμο να γυρίσει.

Που να πηγαίνει η φωτιά, όταν το ξύλο κάψει,
Το δάκρυ τι να γίνεται, μόλις το κλάμα πάψει;

Κάποιοι λένε πως χάνεται, …

Που να πηγαίνει η ζεστασιά, το κρύο σαν αρχίσει,
Το φως πού εξαφανίζεται, λίγο μετά τη δύση;

Κάποιοι λένε πως χάνεται, …

Που να πηγαίνει το φιλί, τα χείλη σαν χωρίσουν,
Τι γίνεται η αγκαλιά, τα χέρια όταν ανοίξουν;

Κάποιοι λένε πως χάνεται, …

Που να πηγαίνει το παιδί, το σώμα όταν γεράσει,
Η ελπίδα που να κρύβεται, όταν κάποιος τη χάσει;

Κάποιοι λένε πως χάνεται, …

Που να πηγαίνει η χαρά, ο πόνος σαν τη λιώνει,
Τι ν΄ απογίνεται η ψυχή, σαν η ζωή τελειώνει;

Κάποιοι λένε πως χάνεται, …